Święty Jerzy urodził się w III wieku w Kapadocji. Jego matka była Żydówką z Lyddi, a ojciec prawdopodobnie Persem.
Chłopak podążył za przykładem ojca wstępując do armii rzymskiej zaraz po osiągnięciu pełnoletności. Był dobrym żołnierzem i jego pozycja w wojsku stale wzrastała. Został trybunem ludowym oraz otrzymał tytuł hrabiego. Podczas postoju cezara Dioklecjana w Nikomedii należał do jego osobistej ochrony.
Broń, którą św. Jerzy pokonał smoka, nazwano Ascalon.
Złota legenda głosi, że pewnego dnia na źródle, zaopatrującym w wodę miasto Silene, zrobił sobie gniazdo smok. Aby nabrać wody, mieszkańcy musieli codziennie wręczać potworowi jedną owcę.
Kiedy zabrakło owiec, ludzie zaczęli poświęcać dziewczęta. Ofiara była wybierana przez losowanie. Pewnego razu losowanie wskazało księżniczkę. Monarcha błagał, by ją oszczędzić, jednak bez skutku.
Miała już zostać ofiarowana smokowi, gdy na jego drodze pojawił się Święty Jerzy. Stanął twarzą w twarz ze smokiem, przeżegnał się znakiem krzyża, pokonał smoka i uratował księżniczkę. Wdzięczne miasto porzuciło pogaństwo i przeszło na chrześcijaństwo. Na miejscu, gdzie padł smok, król zbudował kościół pod wezwaniem NMP i Św. Jerzego.
W 303 roku Dioklecjan wydał edykt zezwalający na prześladowania chrześcijan na terenie Imperium. Jerzy był zmuszony do uczestnictwa w prześladowaniach, chociaż sam był chrześcijaninem i krytykował tę decyzję.
Rozwścieczony Dioklecjan nakazał torturować go i zabić. Niektóre źródła donoszą, że katowano Jerzego nawet 7 lat. Po różnych torturach Św.Jerzy został zabity przez ścięcie pod murami miejskimi Nikomedii, 23 kwietnia 303 – 305 roku. Ciało Jerzego wróciło do Lyddi, gdzie zostało pochowane. Wkrótce potem chrześcijanie zaczęli modlić się do niego, jako do męczennika.
Jerzy to prawosławny wielki męczennik Jerzy Zwycięzca, święty Kościoła katolickiego, jeden z Czternastu Świętych Wspomożycieli.
Ikonografia chrześcijańska najczęściej przedstawia go w krótkiej tunice, na koniu, w walce ze smokiem lub stojącego nad pokonanym potworem. Czasem święty Jerzy przedstawiany jest w scenie męczeństwa (ścięcie mieczem).
Święty Jerzy jest patronem wędrowców, górników, żołnierzy, kowali, bednarzy, artystów, więźniów oraz skautów i harcerzy. W większości środowisk harcerskich 23 kwietnia jest obchodzony jako Dzień św. Jerzego – patrona całego światowego skautingu.
Pod wezwaniem Św. Jerzego powstało wiele bractw rycerskich oraz zgromadzeń zakonnych. Stał się patronem rycerzy, żołnierzy, ludzi mających związek z bronią i walką – rusznikarzy, zbrojmistrzów, puszkarzy, kawalerzystów, wojsk pancernych, a także rolników, skautów i harcerzy.
Jest orędownikiem podczas epidemii, zwłaszcza trądu, oraz w chorobach skóry.
