Przygotowanie magmy: Magma, ciekła skała, jest tworzona w głębi Ziemi przez stopienie skał. W przypadku wulkanów, magma jest produkowana w mantli Ziemi, gdzie temperatura i ciśnienie są wystarczająco wysokie, aby stopić skały. Magma składa się z różnych pierwiastków, w tym węgla i tlenu, a także gazów, takich jak dwutlenek węgla i siarkowodór, które są ważnymi składnikami magmy.
Wzrost ciśnienia: Gdy magma jest produkowana, ciśnienie w komorze magmy wzrasta, co powoduje przemieszczanie się magmy w kierunku powierzchni ziemi. To ciśnienie może powodować pęknięcia w skorupie ziemskiej i tworzenie komór magmy pod wulkanami. Im więcej magmy jest produkowane, tym większe ciśnienie rośnie, aż w końcu magma przebije się przez skorupę ziemską i wybuchnie.
Erupcja: Gdy ciśnienie w komorze magmy jest wystarczająco wysokie, magma przebija się przez skorupę ziemską i wydostaje na powierzchnię, powodując erupcję wulkanu. Erupcja może być wybuchowa lub wyciekowa, w zależności od składu chemicznego magmy i ciśnienia. W przypadku wybuchowej erupcji, magma jest wyrzucona na wysokość wraz z pyłem i gazami, tworząc kolumnę dymu i lawy.
Lawa wydobywająca się z krateru jest bardzo rzadka, i wylewa się swobodnie. Charakteryzuje się spokojnym przebiegiem. Co jakiś czas gazy znajdujące się w magmie wyrzucają w górę masy ciekłej lawy.
Najczęstszy rodzaj erupcji wulkanicznej, charakteryzujący się gęstą i lepką lawą blokującą ujście gazom z krateru, co w rezultacie powoduje sporadyczne lecz gwałtowne eksplozje.
Najniebezpieczniejszy rodzaj erupcji powodujący największe szkody. W ten sposób wybuchł Krakatau w 1883 roku. Podczas takiego wybuchu wulkan może wyrzucić w powietrze 2/3 swojej objętości.
Największa erupcja wulkanu na Ziemi miała miejsce około 25 milionów lat temu w okolicach dzisiejszego jeziora Toba na Sumatrze.
Erupcja ta, zwana supererupcją, była największą erupcją w ciągu ostatnich 25 milionów lat. Wybuch ten był tak potężny, że wyrzucił około 2800 km sześciennych materiału wulkanicznego, w tym ponad 800 km sześciennych lawy. Erupcja ta spowodowała poważne zmiany klimatyczne i zmiany środowiska na całej Ziemi, w tym zmiany w oceanach, krajobrazie i ekosystemie.
Naukowcy sądzą, że dym i pył wyrzucony przez erupcję mogły zakryć Słońce na kilka lat, co mogło powodować zimne warunki klimatyczne na całej Ziemi.
Istnieje teoria, że supererupcja Toba mogła spowodować zagładę populacji Homo sapiens, a także spowodować zmiany w ewolucji różnych gatunków na całym uwczesnym świecie.
Erupcja Toba była około 1000 razy większa niż erupcja wulkanu Tambora w 1815 roku, która doprowadziła do "zimnego roku" 1816 i poważnych trudności z uprawami na całym świecie.
Dziś Toba jest ciekawie ukształtowanym jeziorem, które jest jednym z największych jezior na świecie. Erupcja Toba to jedno z największych naturalnych zagrożeń dla ludzkości i jedno z największych wyzwań dla uwczesnych naukowców, którzy próbują zrozumieć jego skutki dla Ziemi i ludzkości.