Nów Księżyca to faza cyklu księżycowego, podczas której księżyc znajduje się dokładnie między Ziemią a Słońcem, co sprawia, że jego oświetlona strona jest zwrócona przeciwnie do Ziemi, czyniąc go niewidocznym na naszym nocnym niebie.

W tym czasie, patrząc na niebo, możemy dostrzec jedynie ciemną tarczę, bez widocznej części Księżyca. Jest to moment pełen symbolicznego znaczenia, często interpretowany jako czas nowych początków i odnowy.

Pierwsza kwadra księżyca jest fascynującą fazą w cyklu księżycowym, charakteryzującą się tym, że połowa księżycowej tarczy jest oświetlona i widoczna z Ziemi. Wizualnie, Księżyc przypomina wówczas półkolistą formę, często nazywaną "półksiężycem".

Ta faza pojawia się około tydzień po nowiu i symbolizuje czas wzrostu i budowania, gdy energia, która rozpoczęła się podczas nowiu, zaczyna nabierać rozpędu.

Pełnia Księżyca jest jednym z najbardziej spektakularnych i rozpoznawalnych zjawisk w cyklu księżycowym, kiedy to cała tarcza księżycowa jest w pełni oświetlona przez Słońce i widoczna z Ziemi.

W pełni Księżyc prezentuje się jako olśniewająco jasna, pełna kula, która może rzucać silne, srebrzyste światło, przyciągając wzrok i budząc podziw. To zjawisko ma miejsce, gdy Ziemia znajduje się dokładnie między Słońcem a Księżycem, co sprawia, że cała oświetlona strona Księżyca jest zwrócona w stronę Ziemi.

Ostatnia kwadra Księżyca jest fazą, która następuje po pełni, kiedy połowa tarczy księżycowej jest oświetlona, a druga połowa pozostaje w cieniu. Wizualnie Księżyc przypomina wówczas kształt półksiężyca, ale w przeciwieństwie do pierwszej kwadry, to oświetlona część jest teraz skierowana w przeciwną stronę.

Oznacza to, że widzimy światło zanikające po prawej stronie Księżyca (na półkuli północnej), co sygnalizuje, że zbliżamy się do końca cyklu księżycowego i przygotowujemy się na nowy nów.