☰

Orki

Killer whale

Więcej
Orki (Orcinus orca) to jedne z najinteligentniejszych i najbardziej fascynujących drapieżników na naszej planecie, znane również jako „wieloryby zabójcy”. Te potężne ssaki morskie budzą podziw dzięki swoim umiejętnościom łowieckim i złożonym strukturom społecznym. Choć powszechnie uważane za łagodne wobec ludzi, zdarzały się przypadki ataków, zarówno na wolności, jak i w niewoli.
Orki występują we wszystkich oceanach, od tropikalnych mórz po lodowate wody Arktyki i Antarktydy. Jako szczytowi drapieżnicy, nie mają naturalnych wrogów poza człowiekiem, a ich inteligencja i różnorodne strategie polowania czynią je jednymi z najbardziej efektywnych myśliwychw oceanach.

Czym są?

Więcej

Typy orek

Orki Biggs

Orki Biggs, czyli orki wędrowne, prowadzą nomadyczny tryb życia, podróżując w mniejszych grupach. Polują głównie na ssaki morskie, takie jak foki i lwy morskie. Są bardziej skryte i unikają kontaktu z ludźmi, co utrudnia ich obserwację. Ich strategia łowiecka opiera się na ciszy i doskonałej koordynacji grupowej.

Orki Rezydentne

Orki rezydentne to społecznie zaawansowane grupy, żyjące w stabilnych rodzinnych stadach z silnymi więziami. Ich dieta opiera się głównie na rybach, zwłaszcza łososi. Mają skomplikowany system komunikacji z różnymi dialektami, zależnymi od grupy. Występują głównie w wodach północno-zachodniego Pacyfiku, u wybrzeży Kanady i Stanów Zjednoczonych.

Występowanie

Orki występują we wszystkich oceanach, najczęściej w chłodniejszych wodach północnego Pacyfiku, Atlantyku i wokół Antarktydy. W północnym Pacyfiku wyróżnia się trzy ekotypy:
  • rezydentne (żywiące się rybami)
  • wędrowne (polujące na ssaki morskie)
  • oceaniczne (żyjące daleko od wybrzeży)


W północnym Atlantyku spotyka się je głównie w Norwegii, Islandii oraz u wybrzeży Hiszpanii i Gibraltaru. Na półkuli południowej znane są z polowań na foki w Patagonii i ataków na rekiny u RPA.


W Antarktyce żyją ekotypy przystosowane do polowań w lodowatych wodach. Choć rzadziej spotykane w tropikach, ich inteligencja i zdolność do adaptacji sprawiają, że są jednymi z najskuteczniejszych drapieżników oceanów.
 ↓

Czy orki zagrażają ludziom?

Choć ataki orek na ludzi w naturze są bardzo rzadkie, w niewoli zdarzały się śmiertelne incydenty. Orki, ważące do 6 ton i osiągające prędkości 50 km/h, nie traktują ludzi jako zdobycz, ale ich zachowanie może być nieprzewidywalne. W naturalnym środowisku orki wykazują ciekawość wobec nurków czy surferów, ale nie są agresywne. W niewoli, z powodu stresu i ograniczonej przestrzeni, mogą wykazywać niebezpieczne zachowania. Najsłynniejszym przypadkiem jest historia orki Tilikum, która zaatakowała i zabiła tresera w SeaWorld.
Tilikum, samiec orki schwytany w 1983 roku u wybrzeży Islandii, spędził większość życia w ciasnych basenach, co wywołało u niego stres i agresję. W 1991 roku w Sealand of the Pacific doprowadził do śmierci treserki Keltie Byrne. Po przeniesieniu do SeaWorld Orlando, w 1999 roku znaleziono ciało Daniela Dukesa, a w 2010 roku zabił treserkę Dawn Brancheau. Jego historia, przedstawiona w filmie "Blackfish" (2013), stała się symbolem okrucieństwa wobec orek w niewoli. Tilikum zmarł w 2017 roku na infekcję płuc, a jego los przyczynił się do zakończenia pokazów orek w parkach morskich.
Choć ataki orek na ludzi w naturze są bardzo rzadkie, w niewoli zdarzały się śmiertelne incydenty. Orki, ważące do 6 ton i osiągające prędkości 50 km/h, nie traktują ludzi jako zdobycz, ale ich zachowanie może być nieprzewidywalne. W naturalnym środowisku orki wykazują ciekawość wobec nurków czy surferów, ale nie są agresywne. W niewoli, z powodu stresu i ograniczonej przestrzeni, mogą wykazywać niebezpieczne zachowania. Najsłynniejszym przypadkiem jest historia orki Tilikum, która zaatakowała i zabiła tresera w SeaWorld.

Orki

ⓒ Copyright 2024 Jagoda Miś